Nazwiska widok główny

TILT

Nazwisko utworzone przyrostkiem -t od niemieckiego imienia skróconego Til < Thilo M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 154. Por. też nazwę miejscową Tyltynie w byłym powiecie kalwaryjskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XII s. 701.

TILZ

Nazwisko homonimiczne: I. zniemczone od polskiego apelatywu  tylec ‘tylna część jakiegoś przedmiotu’ lub nazwa miejscowa Tylice; II. utworzone przyrostkiem -z od niemieckiego imienia skróconego Til. Por. Tilt, Tylicki.

TINGER

Nazwisko proste, równe staropruskiej nazwie osobowej *Tinger, por. Tynge, Tingecz, Tingete R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 105-106, por. też litewskie tingus ‘leniwy, powolny’ M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 572. Nazwisko mogło też powstać przez przeniesienie do kategorii antroponimów nazwy miejscowej Tingern w byłym powiecie talseńskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W.

TITKAU

Nazwisko proste, równe zniemczonej wersji nazwy miejscowej Tytków w byłym powiecie Zasławskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XI s. 729.

TITZ

Nazwisko proste, równe niemieckiemu hipokorystykum Tietz < Dietz < Dietrich J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I-II, Limburg a.d. Lahn 1957-1963 s. 313, B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993 s. 103 lub od innych imion z członem Diet, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 573. E. Förstemann, Altdeutsches Namenbuch. I Personennamen, München 1966 s. 1416 wskazuje na genetyczny związek z Theuzo > nowo-wysoko-niemieckie Thietz.

TKACZYK

Nazwisko pochodzi od rzeczownika tkacz, czyli: rzemieślnik, który zajmuje się tkaniem sukna, płótna, który robi tkaniny, 2. nazwa gry, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 61. Por. także nazwę miejscową Tkacze z byłego powiatu dzisieńskiego, oszmiańskiego, Pużańskiego, mińskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII s. 343. Nazwę osobową Tkaczyk odnotowano na terenie Polski w 1482 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I L-Ż, Kraków 2001, s. 608.

TOBIAS

Nazwisko proste, równe biblijnemu imieniu Tobias, hebrajskie ‘Bóg jest dobrem’ albo ‘dobro jest Bogiem’ E. Wasserzieher, Hans und Grete. Zweitausend Vornamen, 15. Auflage, Bonn 1959 s. 108, hebrajskie tobhijjah ‘Jahwe (bóg) jest dobrotliwy’ J. Bubak, Księga naszych imion, Wrocław-Warszawa-Kraków 1993 s. 300. Por. także nazwę miejscową Tobiasze w byłym powiecie brzezińskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XII s. 353-354.

TOBIASIEWICZ

Nazwisko jest formą pochodną od biblijnego imienia Tobiasz/Tobias, hebrajskie ‘Bóg jest dobrem’ albo ‘dobro jest Bogiem’, hebrajskie tobhijjah ‘Jahwe (bóg) jest dobrotliwy’ J. Bubak, Księga…, s. 300. Por. też nazwę miejscową Tobiasze wieś w byłym powiecie brzezińskim (zob. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII s. 353-354.

TOBOLSKI

Nazwisko Tobolski można wywodzić od rzeczownika tobola/toboła ‘torba pasterska, podróżna’ („włożył Dawid kamyki do naczynia pasterskiego, które miał, to jest do toboły”), zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, t. VII, s. 72-73 lub od nazwy miejscowej Tobola, z województwa sieradzkiego, powiązanej z rodem Tobolskich herbu Jastrzębiec, odnotowanym już w 1500 r. ,zob. Jan Siwik, Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich, Warszawa 2010, s.

TOBOREK

Nazwisko pochodzi od rzeczownika tabor, czyli: 1. u Kozaków otoczenie wojska wozami, za którymi się jak z wałów bronią, 2. obóz, 3. przenośna owczarnia, 4. namiot, szałas, 5. mnogość ludzi i bydląt, kiedy wojsko lub lud pasterski przenosi się z miejsca na miejsce, 6. zapasy wozów i taczek do wydobywania rud lub węgli w kopalni, 7. wszelkie przedmioty wchodzące w skład pociągów kolejowych, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 4. Ewentualnie od nazwy góry Tabor, znanej z Pisma świętego, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I L-Ż, Kraków 2001, s. 592.

TOCZEK

Nazwa osobowa Toczek jest bardzo stara, odnotowano ją już w 1413 roku – ma dwie możliwe podstawy: I. czasownik toczyć, czyli m.in.: 1. kulaniem pomykać naprzód, 2. obracając robić, formować, 3. ostrzyć, szlifować, 4. ciągnąć, nadchodzić, II. rzeczownik toczek, czyli: m.in. 1. krążek, koło, 2. rodzaj kapelusza, 3. miejsce wywyższone na którym stawia się ul, 4. żłobek, koryto, 5. źródło, zdrój, 6. miejsce w lesie nie porośnięte mchem i trawą, na którym sypią przynęty dla ptaków, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VII, s.

Strony