Nazwisko pochodzi od przezwiska Wydra, to zaś od wydra: 1. brodawka na twarzy, 2. zwierzę ssące drapieżne z nogami płetwowatemi, 3. wydry = futro z wydr (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 844). Podstawę nazwiska mogła też stanowić nazwa miejscowa Wydra, odnotowana na terenie byłych powiatów: gostyńskiego, częstochowskiego, piotrkowskiego, mohylowskiego, olhopolskiego, żytomierskiego, porzeckiego, sokalskiego, podhajeckiego (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X, s. 78).
|
Nazwisko pochodzi od przezwiska Wydra, to zaś od wydra: 1. brodawka na twarzy, 2. zwierzę ssące drapieżne z nogami płetwowatemi, 3. wydry = futro z wydr (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 844). Podstawę nazwiska mogła też stanowić nazwa miejscowa Wydra, odnotowana na terenie byłych powiatów: gostyńskiego, częstochowskiego, piotrkowskiego, mohylowskiego, olhopolskiego, żytomierskiego, porzeckiego, sokalskiego, podhajeckiego (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X, s. 78). Taką nazwę osobową odnotowano na terenie Polski już w 1477 roku (zob.
|
Nazwisko utworzone formantem -owski od nazwy osobowej Wydra, ta od apelatywu wydra. Być może pierwotnie określenie kogoś, kto hodował wydry. Zob. WYDRA.
|
Nazwisko [1] utworzone paradygmatycznie od nazwy miejscowej Wydzgi albo Wydźgi w byłym powiecie łomżynskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIV s. 80, B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993 s. 109. Inną możliwością interpretacyjną jest uznanie nazwiska za pochodzące od czasownika wydżgać ‘wykłuć, wydźgać’, M.B.
|
Nazwisko można wywodzić od nazwy miejscowej Wyganów, odnotowanej na terenie byłych powiatów: wągrowieckiego, krotoszyńskiego; Wyganowo, na terenie byłego powiatu grudziądzkiego i kartuskiego (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X, s. 81) lub Wyganowo na terenie byłego powiatu grudziądzkiego (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 81). Por. też wyganiać: 1. naganiać się dowoli, wybiegać się, 2. wypędzać, występować, 3.
|
Nazwisko można interpretować na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest uznanie go za formę odmiejscową, utworzoną od jednej z następujących nazw: 1. Wygnańce z byłego powiatu chełmskiego, 2. Wygnańczyce z byłego powiatu wschowskiego, 3. Wygnanka z byłego powiatu błońskiego, kaliskiego, łukowskiego, włodawskiego, radzyńskiego, konstantynowskiego, brzeskiego, mińskiego, racławskiego, dubieńskiego, nowogradwołyńskiego, tarnowskiego, sanockiego, brzeżańskiego, czortkowskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV s. 83-84.
|
Nazwisko jest formą pochodną od czasownika wypić, czyli ‘pijąc wyciągnąć’ lub wypichłać, czyli: wyplątać się, wygmatwać się, wykręcić się, wykpić się, wydrwić się, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 965-966.
|
Nazwisko proste, równe przezwisku Wypych, Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 228, to utworzone wstecznie od apelatywu wypychać, M. Czaplicka-Niedbalska, Nazwiska mieszkańców Bydgoszczy od II połowy XV wieku do I połowy XVIII wieku, Bydgoszcz 1996 s. 426, Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz, Słownik historycznych nazw osobowych i elementów identyfikacyjnych Białostocczyzny (XV-XVII wiek), t. I-II, Białystok 1997, t. II s. 187 lub wypychacz ‘ten, który kogo lub co wypycha’, M.B. Linde, Słownik języka polskiego, Lwów 1854-1860, t. VI s. 575, B.
|
Nazwisko pochodzi od czasownika wyrąbać, czyli: 1. rąbiąc wybić, wysadzić, wywalić, 2. rąbiąc wyrobić, wysiec, wyciąć toporem, siekierą, 3. wyformować, obrobić, wyciosać, 4. rąbiąc wytrzebić, wyciąć, 5. pozabijać, wyciąć w pień, 6. rąbaniem nadpsuć, wyszczerbić, 6. wypojedynkować się, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 1003. Por. też nazwę miejscową Wyrąb, odnotowaną na terenie byłego powiatu sokołowskiego i przasnyskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 103.
|
Nazwisko Wyskielski można wywodzić od nazwy miejscowej Wyszki, odnotowanej m.in. w byłym powiecie makowskim, pułtuskim, dźwińskim, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 147, http://dir.icm.edu.pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIV/147 Inną potencjalną podstawę nazwiska stanowi czasownik wyskać, czyli: 1. wykrzykiwać głośno, 2. wołać, śpiewać falsetem, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VII, s. 1028.
|
Nazwisko można wywodzić od nazwy miejscowej Wysock (były powiat słonimski, włodzimierski, rówieński), Wysocki (były powiat pułtuski, oszmiański), Wysockie (były powiat drysieński), Wysocko (były powiat radomski, jarosławski, brodzki, turczański), Wysocko (były powiat odolanowski) (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X, s. 111-121). Por. też wysoczki = wysoki „pod obłoczki, pod wysoczkie” (zob. Słownik gwar polskich, opr. J. Karłowicz, t. VI, s. 231). To nazwisko odnotowuje L.
|
Nazwisko Wyspiański pochodzi od nazwy miejscowej Wyspa. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 767) odnotowuje Wyspiańskich herbu Bończa, pochodzących z Wyspy w powiecie rohatyńskim, województwie ruskim, wołyńskim. Ród był odnotowany już w 1650 roku.
|
