ZDYBEL
Nazwisko utworzono przyrostkiem –el od nazwy osobowej Zdyb, ta zaś pochodzi od czasownika zdybać, czyli ‘przyłapać na złym uczynku’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 734).
Nazwiska widok główny
|
|
ZDYBOWICZNazwisko utworzono przyrostkiem patronimicznym –owicz od nazwy osobowej Zdyb, ta zaś pochodzi od czasownika zdybać, czyli ‘przyłapać na złym uczynku’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 734). |
ZDYRANazwisko pochodzi od podstawy zder-, ta zaś od zder ‘udry’ lub zderka ‘zdarte ostrze noża’. Ewentualnie nazwisko można wywodzić od nazwy osobowej Dera lub Derk (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 733). |
ZECMANPochodzenie nazwiska można łączyć z imionami złożonymi typu Zesław lub Żelisław (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 735), do pierwszego członu odimiennego dodano niemczącą cząstkę – Man(n). |
ZEEM |
ZEHNERNazwisko pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Zehner, ta od średniowysokoniemieckiego zë(he)ner ‘człowiek zobowiązany do płacenia dzierżawy’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno |
ZELEKZelek to forma pochodna od słowiańskich imion złożonych: Żelisław lub Żelimir, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 759. |
ZELKNazwisko powstałe przez zniemczenie polskiego imienia skróconego Żelek, E. Breza, Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany t. I, Gdańsk 2000 s. 442, to od staropolskich imion dwuczłonowych z pierwszym członem Żeli, np. Żelibor, Żelimysł, M. Malec, Staropolskie skrócone nazwy osobowe od imion dwuczłonowych, Wrocław – Warszawa – Kraków 1982 s. 78. Por. Żelek, Żelko, nazwy odnotowane przez Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 360. Por. |
ZELLER |
ZEMBRZUSKINazwisko[1] utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej Zembrzus w byłym powiecie przasnyskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIV s. 570. Por. też Zembrze w byłym powiecie brodnickim, Zembry w byłym powiecie łukowskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIV s. 570. |
ZEMŁANazwisko Zemła ma dwie możliwe podstawy, (z których druga została zbudowana na kanwie pierwszej): 1. zemleć, czyli: a) mieląc zetrzeć, b) zetrzeć się, 2. zemła – ‘bułka’, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VIII, s. 442. Nazwa osobowa mogła być pierwotnie przezwiskiem młynarza lub piekarza. Może pochodzić także od nazwy miejscowej Zemły (ta od zemleć) - Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. |
ZENOWICZNazwisko utworzono przyrostkiem patronimicznym –owicz od skróconej formy imienia pochodzenia greckiego Zēnōn, to od nazwy boga Zeús, imienia zaczęto używać w Polsce od XIV wieku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 737. Zena to także jedna z dawniej używanych postaci wyrazu żona, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VIII, s. 443. Por. także nazwę miejscową Zenowicze z byłego powiatu wołkowyskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, s. 572. |