ZAREMBA

Nazwisko [1] proste, od nazwy herbu Zaremba, Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz, Słownik historycznych nazw osobowych i elementów identyfikacyjnych Białostocczyzny (XV-XVII wiek), t. I-II, Białystok 1997, t. II s. 194, M. B. Linde, Słownik języka polskiego, Lwów 1854-1860, t. VI s. 869, było to też rycerskie wezwanie do natarcia na przeciwnika, Zaremba/Zaręba mógło być więc określeniem rębajły. Por. też apelatyw  zaręba[2], który oznaczał: 1. ‘rzeźnika’, 2. ‘zacios na drzewie’, Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz, Słownik historycznych nazw osobowych i elementów identyfikacyjnych Białostocczyzny (XV-XVII wiek), t. I-II, Białystok 1997, t. II s. 194, 3. ‘tego, co zarębywał przeręble w lodzie’, 4. ‘tego, co zarębywał drzewo na ścinkę’. Można też wywodzić nazwisko od zarąbić ‘zatarasować, zawalić’, pierwotnie oznaczałoby wtedy ‘zawalidrogę’, E. Breza, Nazwiska Pomorzan. Pochodzenie i zmiany t. I, Gdańsk 2000 s. 440. Por. też nazwę miejscową Zaremba w byłym powiecie tucholskim i borysowskim, Zaremby w byłym powiecie bielskim i borysowskim, Zaręba w byłym powiecie rypińskim, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIV s. 418. Nazwę Zaręba odnotował Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 269-270.






[1] Zaremba herbu Kościesza z Zaremb w województwie warszawskim W. Wittyng, Nieznana…, s. 368; Zaremba herbu Zaremba, K. Niesiecki, Herbarz polski, t. I-X, Lipsk 1839-1846, t. X s. 81-89.



[2] W wariancie Zaremba zaznaczona jest nosowość konsonantyczna przed zwarto-wybuchową b.B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993s. 111.