Nazwisko pochodzi od wotum: 1. głos, zdanie osoby wotującej, 2. znak wyrażający to zdanie: kartka, gałka, tabliczka, 3. wyraz, oświadczenie, objaw – „udzielić rządowi wotum zaufania”, 4. ślub, obietnica, przyrzeczenie dane Bogu, świętym, ofiara Bogu, dar ślubowany, składany w kościele albo przyrzeczony poprzednio w wypadku krytycznym, srebrne albo złote wyobrażenia tych członków ciała, które odegrały główną rolę w podobnych wypadkach, ofiarowane na ołtarz. Wotum to wyraz pochodzenia łacińskiego, pochodny od voveo ‘ślubuję (bogom)’ (zob. A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa 1974, s. 121). Por. też wotować 1. ślubować, składać śluby, 2. obiecywać, przyrzekać uroczyście, ślubować, 3. dawać wotum = głosować, głos, kreskę, zdanie podawać przy głosowaniu, oświadczać (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 700).
