Potencjalne podstawy etymologiczne tego nazwiska to: I. imię Walenty, to zaś z łacińskiego valens (-tis) ‘mocny, potężny’ lub niemieckiej nazwy etnicznej Valens (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 649); II. imię Walerian, pochodzące od łacińskiego Valerius, czyli ‘człowiek z rodu Valeria’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 649; III. walić, czyli: 1. burzyć, zwalać, rozbijać, 2. co na kogo – spychać, rzucać gwałtownie, 3. rąbać, mówić prosto z mostu, 4. tłoczyć się, pchać się, 5. rozpadać się, być w ruinie, grozić zawaleniem, 6. sunąć ociężale, ciągnąć gromadą, zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 448-450; IV. Nazwa miejscowa Walczak, odnotowana na terenie byłego powiatu ostrzeszowskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, s. 902. Nazwę osobową Walczak odnotowano na terenie Polski w 1767 roku (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 648).
