URBALA

Nazwisko Urbala, odnotowane już w 1785 r.,  uznaje się za formę pochodną od imienia Urban, którego podstawę stanowił przymiotnik urbanus ‘miejski, rzymski (w końcu jakież miasto było wtedy ważniejsze :), mieszkaniec miasta’, wśród świętych noszących to imię: Urban I, papież 230 r. oraz kilku świętych papieży i biskupów, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 640, M. Malec, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2. Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, Kraków 1995, s. 130.