URA

Potencjalną podstawę nazwiska Ura stanowi dźwiękonaśladowcze ura! < hura, zob. zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VII, s. 342. Inną możliwością interpretacyjną jest uznanie nazwiska za formę pochodną od Hura, to zaś od imienia Guryj/Huryj, występującego w kościele prawosławnym, pochodzącego od hebrajskiego gur ‘maly lew’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 316. Nie można też wykluczyć, że to spolszczona forma pochodna od niemieckiehj nazwy osobowej Uhr, którą określano przezwiskowo zegarmistrzów, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim 2005, s. 679.