Nazwa osobowa Szusta, odnotowana już w 1562 roku, można wywodzić od szust, czyli: 1. sus, skok, 2. taniec, 3. szmer, szelest lub szustać, czyli m.in.: 1. dać susa, skoczyć z miejsca na miejsce, 2. porzucić, 3. huśtać, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 561, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VI, s. 43-44.
