SZELIGA

Potencjalne podstawy etymologiczne nazwiska to: I. niemiecka nazwa osobowa Selig, pochodząca ze średniowysokoniemieckiego selic, średniodolnoniemieckie sēlich ‘dobry, szczęśliwy’, także ‘przynoszący szczęście’ oraz ‘pobożny, święty’, przezwiskowe określenie kogoś mającego szczęście albo dobrodusznego człowieka, wśród Żydów nazwa Selig funkcjonowała jako tłumaczenie hebrajskiego imienia Baruch, zob. R. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Manheim 2005, s. 617; II. nazwa herbu Szeliga, III. gwarowe szeliga ‘drążek’, IV. Seligać – (o dzieciach nie umiejących chodzić) ‘przesuwać się na pośladkach’, zob. tzw. Słownik warszawski, t. V, s. 62; V. Nazwa miejscowa Szeliga, odnotowana na terenie byłych powiatów – warszawskiego, błońskiego, łowickiego, opatowskiego, płockiego, łomżyńskiego lub Szeligi z byłego powiatu pyzdrskiego, średzkiego, krotoszyńskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, s. 889-890. Nazwę osobową Szeliga odnotowano na terenie Polski w 1392 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 533.