Nazwę osobową Stolarski odnotowano już w 1631 roku, jest tożsama formalnie z przymiotnikiem stolarski, którego podstawę stanowi rzeczownik stolarz, czyli ‘rzemieślnik robiący z drewna sprzęty, meble, części budynków’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 488, tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VI, s. 428. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 679) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku – Stolarski vel Cent, vel Stilarski, vel Stylarski, herb własny.
