Nazwisko Pieńkos pochodzi od podstawy pień, która jest obecna m.in. w następujących słowach – będących potencjalnymi podstawami nazwiska – tzn.: 1. pień ‘zdrewniała łodyga drzewa’, 2. pienić się = wytwarzać pianę, przenośnie ‘złościć się, gniewać się, procesować się’, por. też pienka ‘szczygieł’ i pieńka ‘konopie’, włókno konopiane, ale też ‘pliszka’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 233; Aleksandra Cieślikowa (opr.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 1. Odapelatywne nazwy osobowe, Kraków 2000, s. 215, tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. IV s. 153. Spośród wymienionych podstaw pieńka wydaje mi się najbardziej prawdopodobną pod względem językowym.
