PANKIEWICZ

Nazwisko Pankiewicz to forma patronimiczna, czyli odojcowska, utworzona od nazwy osobowej Panek przez dodanie przyrostka –ewicz. Podstawę stanowi rzeczownik panek, czyli: 1. pan, 2. półpanek, szlachciura, szlachetka, 3. młody pan dobrego tonu, lubiący się pokazać, przedstawiciel złotej młodzieży, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. IV, s. 33. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 538) wymienia kilka rodzin noszących to nazwisko: Pankiewiczów herbu Ostoja (wojwództwo mińskie), herbu Pobóg (województwo wileńskie), herbu Trąby (województwo wołyńskie, kijowskie).