Nazwę osobową Osman odnotowano bardzo wcześnie – już w 1400 roku, ma ona następujące możliwe podstawy: 1) nazwę etniczną Osman, por. https://pl.wikipedia.org/wiki/Imperium_Osma%C5%84skie 2) niemiecką nazwę osobową Ossmann, pochodzącą od dolnoniemieckiego osse(n)mann ‘parobek od wołów’,3) niemiecką nazwę osobową Osman < Hausmann ‘człowiek domowy’, 4) rzeczownik osmana ‘grono kopaczy, którzy w liczbie 10-50 wychodzą do kopalni’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 187, Aleksandra Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 7 Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staopolskiej antroponimii, Kraków 2002, s. 15, tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. III, s. 853.
