Kupka to bardzo stara nazwa osobowa, odnotowano ją już w 1399 roku, pochodzi od rzeczownika kupka, który oznaczał, 1. kupę (pieniędzy, gwiazd, ludzi, „nikt gości nie sadza, stoją kupkami, każda się naradza” A. Mickiewicz), trzeba zebrać się w kupkę = przypilnować się, 2. gra, w której trzeba zgadnąć, pod którym z kilku kubków znajduje się gałka, 3. rodzaj gry w karty, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 492, . tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. II, s. 636. Kupka mogło więc być pierwotnie przezwiskiem kogoś bardzo towarzyskiego albo lubiącego grę tak nazwaną.
