Nazwisko Kulik pochodzi najprawdopodobniej od rzeczownika kulik, określającego: 1. gatunek ptaka, 2. z ubezdźwięcznieniem wygłosowego g = kulig, „jakaś szlachta zajechała kulikiem”, 3. szynka, 4. policzek, 5. rodzaj mendla, 6. pęczek słomy do krycia dachów, zob. tzw. Słownik warszawski. t. II, s. 626. Inne potencjalne, choć mniej prawdopodobne, podstawy etymologiczne to nazwa miejscowa Kulik, odnotowana na terenie powiatu nowo-aleksandryskiego, chełmskiego, nowogródzkiego i jańsborskiego, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IV, s. 863 oraz apelatywy:: kul: 1. snop słomy, 2. matnia, środek niewodu, 3. pęk czystej słomy, złożony z sześciu snopów, 4. rozklepana z masłem mąka, dodawana na zagęszczenie sosów, 5. jarmuż, 6. brukiew (Słownik gwar polskich, t. II, s. 516), kula: 1. laska albo kij sękaty, 2. kołki, które bartnik wbija do drzewa, 3. hak, 4. część pługa, 5. maczuga, szlaga, klepadło, 6. dół, jama, 7. żartobliwie głowa (Słownik gwar polskich, t. II, s. 516-517), kulać: 1. toczyć po ziemi coś okrągłego, np. piłkę, kółko, krąg, 2. toczyć się po czymś, 3. robić, formować bochenki, 4. wałkować, maglować bieliznę, 5. kraść ryby z niewodu, 6. kuleć (Słownik gwar polskich, t. II, s. 517, 519), kulić = kurczyć (Słownik gwar polskich, t. II, s. 520). Formę Kulik odnotowano już w 1410 r., zob. K. Rymut, „Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny”, t. I, s. 488.
