KOZYRA

Nazwiska Kozera i Kozyra mają te samą genezę. Wywodzi się je od rzeczownika kozera = kozyra, czyli: 1. atut w kartach, 2. przenośnie gra w karty, 3. środek, pomoc, wsparcie, 4. strata, 5. kłotnia, 6. przyczyna, powód („to nie bez kozery”, wyraz wywodzi się z tureckiego koz = atut, do polszczyzny trafił za pośrednictwem języka ukraińskiego, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. II, s. 511. To stare nazwy osobowe, Kozera odnotowano na terenie Polski już w 1667, a Kozyra w 1375 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 1999, t. I, s. 454.