JANOWICZ

 

Nazwę osobową Janowicz odnotowano bardzo wcześnie, już w 1224 roku, to forma pochodna od popularnej podstawy wielu polskich nazwisk, czyli imienia Jan, które wywodzi się z języka hebrajskiego i pierwotnie znaczyło ‘Jahwe jest łaskawy’ (zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. I, s. 330). Sufiks –owicz oznacza, że jest to pierwotnie forma patronimiczna, czyli utworzona od imienia ojca: Jan > Janow/Janów > Janowicz.