HERING

Nazwisko proste, równe niemieckiemu przezwisko Hering, to od apelatywu Hering ‘śledź’, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954s. 269, ze średnio-wysoko-niemieckiego hærinc ‘śledź’, zob. M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 82, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 603, metaforycznie ‘niepozorny, szczupły człowiek’. Por. także nazwę zajęcia hæringer ‘sprzedawca śledzi’, zob. J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 603, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 101. Nazwisko może pochodzić również od warmińskiej nazwy miejscowej Heering (Śledzie), (nazwa polska powstała przez tłumaczenie, po skojarzeniu nazwiska zasadźcy z apelatywem, zob. B. Czopek-Kopciuch, Adaptacje niemieckich nazw miejscowych w języku polskim, Kraków 1995 s. 183), zob. W. Chojnacki, Słownik polskich nazw miejscowości w b. Prusach Wschodnich i na obszarze b. wolnego miasta Gdańska wg stanu z 1941 roku, Poznań 1946 s. 35. Heryngowie herb Wodanowski, zob. A. Boniecki, Herbarz polski t. VII s. 272. Heryngowie herb Wodanowski, zob. A. Boniecki, Herbarz polski t. VII s. 272.