HADA

Nazwa osobowa Hada jest bardzo stara – odnotowano ją już w 1375 roku, jej pochodzenie jest niejednoznaczne, łaczy się je m.in. z: ukraińskim had ‘wąż’, ukraińskim hadáti ‘myśleć’, czeskim had ‘gad’ i imionami na Ad- (z wtórnym nagłosem H-), rzeczob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 1999, t. I, s. 289. Dość prawdopodobne wydaje się pochodzenie od rzeczownika hada ‘zabiedzony koń, szkapa’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 1999, t. II, s. 3.