GUGAŁA

Nazwa osobowa Gugała została odnotowana już w 1414 roku, wywodzi się ją od rzeczownika guga, który oznaczał ‘guz, wypukłość, narośl’, w różnych językach słowianskich guga to to samo, co gula, por. też praslowiańskie *gugati ‘bawić się, kołysać’, wspomniany czasownik jest także możliwą podstawą nazwiska, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 283, Aleksandra Cieślikowa (opr.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 1. Odapelatywne nazwy osobowe, Kraków 2000, s. 87.