GARGULA

Nazwa osobowa Gargula jest bardzo stara – odnotowano ją już w 1592 roku, jej prawdopodobną podstawę stanowi czasownik garguleć, czyli: 1. niszczeć, 2. upadać na siłach, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. I, s. 219, tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. I, s. 805.