Nazwa osobowa Dębiec została odnotowana bardzo wcześnie – już w 1408 roku – pochodzi od rzeczownika dębiec ‘młody dąb’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 1999, t. I, s. 128. Mogła pierwotnie być metaforycznym określeniem kogoś silnego, zdrowego.
