Nazwa osobowa Buryn, odnotowana już w 1457 roku ma trzy potencjalne podstawy etymologiczne: I. nazwę osobową o charakterze przezwiskowym Bury, odnotowaną już przez Słownik Staropolskich Nazw Osobowych, t. I s. 285, ta od przymiotnika bury ’szary‘, pochodzącego z łac. burrus (zob. Słownik Lindego, t. I s. 201). Bury to także używana dawniej w niemieckim skrócona forma imienia Burkhard. Por. także nazwę miejscową Bury, odnotowaną na terenie byłych powiatów szawelskiego, wiłkomierskiego, borysowskiego - zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XV, cz. 1, s. 278; II. bur, czyli ‘gbur’, niem. Bauer, III. bura, czyli ‘wyłajanie, wyrzut, wymówka’, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, t. I, s. 235.
