Potencjalną podstawę nazwiska stanowi czasownik średnio-wysoko-niemiecki brellen, czyli ‘ryczeć’, por. górnoniemieckie Prell – ‘krzykacz’, zob. Z. Klimek, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, Kraków 1997, s. 23. Niewykluczone jednak, że nazwisko pochodzi od rzeczownika brelok, czyli ‘ozdóbka wisząca u dewizki przy zegarku’, z francuskiego breloque, zob. zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. I, s. 204.
