BRELA

Potencjalną podstawę nazwiska stanowi czasownik średnio-wysoko-niemiecki brellen, czyli ‘ryczeć’, por. górnoniemieckie Prell – ‘krzykacz’, zob. Z. Klimek, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, Kraków 1997, s. 23. Niewykluczone jednak, że nazwisko pochodzi od niemieckiej nazwy osobowej Brill/Briel, nawiązującej pierwotnie do okolic, miejsca zamieszkania, podmokłej krzaczastej łąki, równiny zalewowej, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim 2005, s. 169.