Nazwisko równe niemieckiej nazwie osobowej Bangel, ta od imion złożonych z pierwszym członem Bang (pojawia się też jako składnik nazw miejscowych: Bankholzen, Bancheleshoven, Bangelshoven, Bankelshoven, Banckeltzen, zob. H. Kaufmann, Untersuchungen zu altdeutschen Rufnamen, München 1965 s. 24), np. Banghard, Bangert + -el Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, Cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 11, M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 102 lub staronordyckiego banga ‘bić, uderzać, trącać’ > Bangel, Benkel zob. E. Förstemann, Altdeutsches Namenbuch. I Personennamen, München 1966 s. 24. Por. także niemiecki apelatyw bang ‘trwożliwy, niespokojny’, ‘niepokojący’ i der Bengel ‘łobuziak’, ‘malec, chłopczyk’.
