Nazwisko od nazwy osobowej Bang, zob. Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki, Wrocław – Warszawa – Kraków 1965-1981 t. I s. 85, ta zaś to od imion złożonych z pierwszym członem Bang, por. Banek, Bankel Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, Cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 11. Z innych możliwości interpretacyjnych por. także: średnio-wysoko-niemieckie Banc ‘lada, stół’, zob. M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 9, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, Cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 11 i apelatyw bank z włoskiego banco ‘stół wekslarski’ i ‘ktoś zajmujący się operacjami pieniężnymi’, zob. A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, przedruk z I wydania, Warszawa 1957, s. 15.
