BANACH

Nazwisko od odnotowanej przez Słownik staropolskich nazw osobowych formy Banach, ta od gwarowego banach 1. niezgrabny młodzieniec, 2. niegrzeczny dzieciak, 3. bękart (Słownik gwar polskich, t. I, s. 43) lub od imienia Benedykt. Zdaniem K. Rymuta nazwa (Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. I A-K, Kraków 1999, s. 18) oprócz powyższej motywacji może się wywodzić z takich źródeł, jak: prasłowiańskie bańati 'myć, kąpać', bania/ban 'namiestnik turecki' i niemiecka nazwa osobowa Ban. To nazwisko odnotowuje w swej pracy M. Jaracz (Nazwiska mieszkańców Kalisza od XVI do XVIII wieku, Bydgoszcz 2001, s. 52): bap. Annam laboriosi Joannis Banach de villa Noskowo Opilionis et Euphrosiae 1719, Regina Banachowna 1721. Przytaczają je także Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz w Słowniku historycznych nazw osobowych Białostocczyzny (XV-XVII w.),t. I A-O, Białystok 1997, s. 24): Banach z żoną 1662.