Nazwisko patronimiczne, utworzone fleksyjnie – pełniąca funkcję mianownika pierwotna forma dopełniacza liczby pojedynczej od Albertus, zlatynizowanej formy imienia pochodzenia germańskiego Albert, zob. R. und V. Kohlheim, Familiennamen. Herkunft und Bedeutung, Mannheim-Leipzig-Wien-Zürich 2005 s. 85, to zaś od staro-wysoko-niemieckiego adal ‘szlachetny ród’ i beraht ‘jasny, błyszczący’, zob. Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 2 Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, opr. M. Malec, Kraków 1995 s. 2. „Albert, Olbracht, imię męskie, Wojciech. Albertus używane zwyczajnie przez szyderstwo z urąganiem: Drągal, Grądal, niezgrabiasz, tchórz, żołnierz bojaźliwy”, zob. M. B. Linde, Słownik języka polskiego, Lwów 1854-1860, t. I s. 11. Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych odnotowuje 27 nosicieli tego nazwiska. Zob. ALBERT.
