ŻMUDA

Nazwisko Żmuda można wywodzić od staropolskiego żmuda ‘mitręga, strata czasu’, ‘ktoś marnujący czas’ lu bżmudzić ‘marudzić’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 744. Por. też żmud ‘ciężka praca, mordęga, trud, znój’, Słownik języka polskiego, tzw. warszawski, t. VIII, s. 712.Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 792) odnotowuje kilka szlacheckich rodzin noszących to nazwisko: vel Zmuda herbu Księżyc, vel Głowczewski herbu Ostoja, vel Trzebiatowski herbu Pietyróg, vel Ciemieński herbu własnego.