Nazwisko pochodzi od apelatywu źrebiec 1. młody osobnik zwierzęcia jednokopytowego „źrzebiec, roczne źrzebię do dwu lat zowie się źrebczykiem, od półtrzecia roku do czwartego już źrebiec, a gdy już ma wszystkie końskie zęby już wtedy należy mu się imię konia”, „gniew długo wierzga, jak podgórski źrzebiec, a długo się uspokoić a postanowić nie może”, 2. ogier (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VIII, s. 679). Źrzeb- pochodzi z prasłowiańskiego *gerb- (zob. A. Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa 1974, s. 666).
