ŚMIAŁEK

Nazwisko pochodzi od tak samo brzmiącego rzeczownika, który oznaczał człowieka śmiałego, odważnego, zdeterminowanego na wszystko, junaka, zucha, zuchwalca, por. też śmiałkować, czyli: 1. śmiałością, zuchowatością nardabiać, buńczuczyć się, 2. wyzywać do walki, odgrażać się, 3. stawać się odważniejszym, zob. tzw. Słownik warszawski języka polskiego, red. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, t. VI, s. 736. Nazwę osobową Śmiałek odnotowano bardzo wcześnie – już w 1399 roku, K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 580.