Nazwa osobowa Łuszcz jest bardzo stara – odnotowano ją już w 1454 roku – pochodzi od staropolskiego określenia jednej z roślin - łuszcz ‘dzwoniec większy, szelężnik, łac. rhinantus’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 45, tzw. Słownik warszawski języka polskiego, t. II, s. 828. Jan Siwik („Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich”, Warszawa 2010, s. 419) odnotowuje szlachecką rodzinę o tym nazwisku – „Łuszcz vel Elener, v. Elleuter, v. Siemiginowski h. Sas, 1640 r., 1848 r., potw. Semiginów, pow. stryjski, woj. ruskie”.
